Wieże z kamienia to opowieść o Czeczenii, o jej mieszkańcach i partyzanckiej wojnie toczonej przeciwko wielokrotnie liczniejszej armii. Splecione za sprawą wojny losy Asłana Maschadowa i Szamila Basajewa, ale także dzielące ich sprzeczności są jednocześnie ilustracją konfliktu dwóch życiowych postaw - poczucia obowiązku i troski o konsekwencje oraz nieliczącego się z niczym szaleństwa. Wieże z kamienia to także opowieść o nieprzekraczalnych granicach i o wolności, jaka złamanie tych granic zdaje się obiecywać. Niniejsze, drugie wydanie zostało rozszerzone o epilog, uwzględniający niedawne wydarzenia w Czeczenii. Wieże z kamienia zaczęto budować na Kaukazie, by służyły za schronienie kupieckim karawanom. Potem zmieniły się w siedziby kaukaskich górali, z czasem stając się symbolem ich tożsamości, łącznikiem między przeszłością i dniem dzisiejszym, zawołaniem bojowym, mityczną oazą, pozwalającą odnajdywać wiarę w przyszłość i dumę z własnej odmienności. [...] Zikir, w którym Rosjanie widzieli taniec wojenny, czarną mszę, pogańskie mroczne misterium, to skarga do Pana Boga, skarga tak żarliwa, że odbiera rozum. Wydaje się, że tancerze którzy wyrwaliby się z kręgu, gotowi byliby na wszystko. (fragment)

W błędnym kole Świętej Wojny.
Spotykają się w gruzińskim Mc Donaldzie, reporter z Polski i była aktorka z Groznego. Życie Lary odzwierciedla wszystko, co na przestrzeni ostatnich lat zdarzyło się w Gruzji, Czeczenii i Syrii. Matka Mudżahedinów opowiada o tym, jak wojna wielokrotnie stawała u jej drzwi. I o swojej jedynej obsesji: jej synowie mają pamiętać o tym, by "żyć, nie umierać".
Szamil i Raszid dorastają w rajskiej dolinie na rubieżach Gruzji. Jako nastolatkowie emigrują do Polski, by zostać Europejczykami. Potem wyjeżdżają dalej na Zachód, zakładają rodziny. Po latach europejski raj zaczyna ich przerażać swoją obcością i duchową pustką. Wciąga ich święta wojna, wojna o wartości ich zdaniem największe - obietnica nowego raju. Tak trafiają do Syrii...
Lara wciąż walczy o to, by wrócili do domu. Pozornie odległe od siebie "kontynent rosyjski" oraz bliskowschodni kalifat okazują się ściśle związane. Na ich styku rodzi się fundamentalizm, a historia Lary pokazuje, że każdy raj może okazać się piekłem.

To kolejna po Nocnych wędrowcach i Wypalaniu traw głęboka, aktualna i wciągająca opowieść Wojciecha Jagielskiego. Jej sens wykracza poza opisywane wydarzenia i wytrąca nas z komfortu stereotypowego myślenia.

Mistrzowska opowieść, która na długo pozostaje w pamięci. W zmasakrowanej twarzy białego farmera nie sposób rozpoznać budzącego paniczny strach Eugene`a Terre`Blanche`a. Czarnoskórzy zabójcy nie próbują uciekać. Sami dzwonią na policję. Wymierzyli tylko sprawiedliwość. Koniec obłędnego systemu rasowej segregacji. Biali oddali władzę czarnoskórej większości. Ale nie w rodzinnym miasteczku zapatrzonego w Hitlera Terre`Blanche`a. Samozwańczego generała nie obowiązują umowy rządowe podpisane przez zdrajców. W Ventersdorp wszystko ma pozostać zgodnie z boskim planem. Osobno biali Burowie, osobno czarni, osobno potomkowie Anglików. Zmysł obserwacji i mistrzostwo pióra Wojciecha Jagielskiego zamienia tu i teraz mieszkańców południowoafrykańskiego miasteczka w uniwersalną opowieść o rozczarowaniu, jakie niesie z sobą każda wielka rewolucja społeczna.